Ωρα για ..μελέτη!!!

Ομολογω ότι δεν είμαι και πολύ του διαβάσματος αν και μου αρέσει πολύ.Απλά έχω μια δυσκολία στο να συγκεντρωθώ και αυτο με κουράζει αφάνταστα.Όταν όμως πέσει κάτι ενδιαφέρον στα χέρια μου, είμαι ικανή να το διαβάσω σε μια νύχτα.Χτες το βράδυ λοιπόν έπεσε στα χέρια μου το παρακάτω:

Μέρες και νύχτες της Αραβίας

Συγγραφεας: Ναγκιμπ Μαχβουζ
Εκδοσεις: Ψυχογιος
Μεταφραση: Περσα Κουμουτση

Τρία ολόκληρα χρόνια πέρασαν. Χίλιες και μία νύχτες μέσα στο
φόβο και στην ικεσία, μέσα στον θάνατο και στην ελπίδα. Πέρασαν γεμάτα από τις
ιστορίες της όμορφης Σαχραζάτ. Τώρα, η απόφαση έχει ληφθεί. Είναι η επόμενη
σύζυγος του φοβερού σουλτάνου Σαχραγιάρ. Η αγάπη θριάμβευσε ολοκληρωτικά ή όχι;
Η έπαρση και η αγάπη δεν δύναται να συνυπάρχουν σε μία καρδιά.

Το καφενείο “Οι Εμίρηδες”, βρισκόταν σε κεντρικό σημείο της
πόλης. Ένας χώρος συγκέντρωσης “αφεντάδων” και απλού λαού. Μια μικρή κοινωνία
με αρετές και κακίες, μίσος και αγάπη, χαρά και δυστυχία, μικροπρέπεια και
υψηλοφροσύνη, σοφία και ανοησίες. Στοιχεία διαχρονικά, στοιχεία ανθρώπινα.

Με το πέρασμα του χρόνου, τα πρόσωπα του καφενείου, αποτελούν
τους νικητές ή τους ηττημένους των παθών τους. Καθένας τους επιλέγει έναν
δρόμο, σωστό ή επικίνδυνο. Τον πλουτισμό, το φόνο, την απληστία και τη λαγνεία.
Όλα τους θανάσιμα αμαρτήματα. Επίσης, την αγάπη, τη συγχώρηση και την πίστη στο
Θεό. Το Κακό συγκρούεται με το Καλό σε μια αιώνια μάχη με ένα μόνο έπαθλο. Την
ανθρώπινη ψυχή. Μιας ψυχής που καταλήγει αμετανόητη και καταδικασμένη ή
δοξασμένη από την μετάνοια.

Έτσι, πολλοί ήταν εκείνοι που χόρτασαν θάνατο, όπως και
πολλοί που γεννήθηκαν και δεν χορταίνουν τη ζωή. Άνθρωποι ανυψώθηκαν από τον
πάτο και άλλοι έπεσαν στον βούρκο. Πλούτισαν μετά από την πείνα τους και άλλοι
φτώχυναν μετά από ευημερία. Η πόλη αιχμαλωτίστηκε από Καλά και Κακά πνεύματα.

Η επιστροφή του Σιντμπάντ (Σεβάχ) από τα περιπετειώδη
θαλασσινά ταξίδια του, συγκέντρωσε το κοινό ενδιαφέρον. Η λάμψη των ιστοριών
του παρέλυσε την δολιοφθορά ψυχών και σωμάτων. Προσωρινά, διότι το κάλεσμα
υπήρξε δυνατό. Τον έλκει η αγαπημένη του θάλασσα και οι νέες της άγνωστες ακόμη
περιπέτειες. Βέβαια, τα αποθέματα γνώσης από τα λάθη του παρελθόντος αυξήθηκαν,
λάθη που ανήκουν μόνο εκεί.

Αυτό, όμως, δεν ίσχυε και για τον σουλτάνο Σαχραγιάρ. Οι
αποφάσεις του στις υποθέσεις βίας, υπήρξαν ιδιαίτερα δίκαιες. Μάστιζαν την
πόλη, με τις θέσεις του κυβερνήτη και του Αρχηγού της αστυνομίας να
ανανεώνονται με ταχύς ρυθμούς. Η διαφθορά στο απόγειό της, όπως καιη δικαιοσύνη. Τώρα πλέον ήταν ένας σοφός και
δίκαιος σουλτάνος, άξιος ανώτατος άρχοντας. Όχι, όμως, και για τον ίδιο τον
εαυτό του. Λύτρωση του αιματοβαμμένου παρελθόντος δεν υπήρχε για εκείνον. Δεν
την επιζητούσε πραγματικά, ολοκληρωτικά. Επιζητούσε μια συνεχής τιμωρία.
Επιζητούσε την αποχώρησή του από τον κόσμο αυτό, κάπου μακριά.

Τελικά, εγκατέλειψε θρόνο, δόξα, την όμορφη σύζυγό του,
καθώς και τον πρωτότοκο γιο τους. Άφησε το μεγαλοπρεπές παλάτι του μέσα στη
νύχτα με μία κάπα ριγμένη στην πλάτη του και στο χέρι έφερε ένα μπαστούνι και
αφέθηκε στο πεπρωμένο του. Μπροστά του απλώνονταν δελεαστικά δύο δρόμοι ζωής. Ο
πρώτος τον οδηγούσε σε έναν νέο απέραντο κόσμο. Ο δεύτερος τον οδηγούσε στο
σοφό γέροντα Αμπντ Αλά ελ Μπλάλχι, στην αυτογνωσία, στην αυτοκάθαρση, στη
λύτρωσή του. Προτίμησε τον πρώτο. Προτίμησε τη φυγή, την φανταστική λύτρωση.
Μια λύτρωση που εύκολα βιώνεται, αλλά και που εύκολα χάνεται.

Ενδιαφέρον,σε ταξιδεύει σε μια χωρα που εμένα μου αρέσει πολύ, αλλά επειδή εγώ "ταξιδεύω" πολύ εκτός απ'όλο το νόημα του διηγήματος, μου έφερε στο νου φαντάσματα, αερικά, σαν καποιες ιστορίες που μου διηγιόταν η γιαγιά μου.

Άρχισα λοιπόν το ψάξιμο εδώ στον απέραντο χώρο του κυβερνοχώρου και κοιτάξτε τι βρήκα!!!
ΤΑ ΑΕΡΙΚΑ ΤΑ ΦΥΤΑ ΤΩΝ ΑΕΡΙΚΩΝ

Άραγε που να αρχίζει η φαντασία και που να τελειώνει;
Λένε οτι οι παλιοί επειδή ήταν αγράμματοι έπλαθαν ιστορίες απο μόνοι τους, αλλά πόσο φαντασία μπορεί να είχαν ώστε να τα βλέπουν με τα ίδια τους τα μάτια; να συνομιλούν μαζί τους;

Την παρακατω ιστορία την έχω ακούσει πολλές φορές και την γράφω με κεφαλαία γιατί μου είχε κάνει εντύπωση και την θυμάμαι ακόμα!!!

ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΠΑΡΕΑ ΑΠΟ ΒΟΣΚΟΥΣ ΣΕ ΕΝΑ ΟΡΕΙΝΟ ΧΩΡΙΟ ΤΗΣ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ
ΚΑΘΩΣ ΕΒΟΣΚΑΝ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΤΟΥΣ ΒΛΕΠΟΥΝ ΜΙΑ ΠΑΡΕΑ ΑΠΟ ΝΕΑΡΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
ΝΑ ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ ΤΟΥ ΠΟΥΘΕΝΑ!ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΠΟΛΥΣΚΕΦΤΟΥΝ ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΝ
ΚΑΙ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ!
ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΕΑΡΟΥΣ ΚΑΘΩΣ ΧΟΡΕΥΕ ΑΡΠΑΖΕΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΚΟΠΕΛΑ ΤΟ
ΜΑΝΤΗΛΙ ΠΟΥ ΦΟΡΟΥΣΕ!ΕΙΧΕ ΨΥΛΛΙΑΣΤΕΙ ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΝΕΡΑΙΔΕΣ!!!!
Η ΚΟΠΕΛΑ ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΣΕ ΝΑ ΤΗΣ ΤΟ ΔΩΣΕΙ ΠΙΣΩ!
ΑΥΤΟΣ ΑΡΝΙΟΤΑΝ ΚΑΘΕΤΑ ΑΛΛΑ ΑΥΤΗ ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ!ΤΟ ΜΑΝΤΗΛΙ ΤΟΥ
ΕΔΙΝΕ ΕΞΟΥΣΙΑ ΠΑΝΩ ΤΗΣ!ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΤΗΝ ΠΗΓΕ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ
ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΕ!ΦΥΣΙΚΑ ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΡΩΤΟΥΣΑΝ ΑΠΟ ΠΟΥ ΗΤΑΝ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΗΣ ΚΤΛ ΚΤΛ!ΚΑΜΜΙΑ ΟΜΩΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ!ΜΟΝΟ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΤΗΣ ΕΛΕΓΕ ΑΠΛΑ
ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΟΡΦΑΝΗ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ!
ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΑΣΑΝ ΚΑΙ ΑΠΕΚΤΗΣΑΝ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΖΟΥΣΑΝ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΖΩΗ!
ΟΣΠΟΥ ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ ΤΟΥ ΛΕΕΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ : ΒΡΕ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΘΑ ΜΟΥ ΔΩΣΕΙΣ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΜΑΝΤΗΛΙ;ΤΙ ΦΟΒΑΣΑΙ;ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΡΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΑΣΑΝ!
ΕΚΕΙΝΟΣ ΦΥΣΙΚΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΟ ΕΔΩΣΕ ΠΙΣΩ!ΚΑΙ ΩΣ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΟ
Η ΚΟΠΕΛΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΙΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΞΑΦΝΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ ΗΡΘΕ!
ΑΥΤΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΧΕΙ ΑΚΟΥΣΤΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ ΜΑΣ!ΕΠΙΣΗΣ ΛΕΝΕ ΠΩΣ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΕΚΕΙΝΟΥ ΤΟ ΖΕΥΓΑΡΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΟΜΟΡΦΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟΙ!
ΕΠΙΣΗΣ ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΟΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΣΑΝ ΤΑ ΒΡΑΔΥΑ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ
ΜΕ ΕΝΑ ΜΑΥΡΟΜΑΝΙΚΟ ΜΑΧΑΙΡΙ ΣΤΗΝ ΖΩΝΗ ΓΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΝΕΡΑΙΔΕΣ!
έχουμε και συνέχεια...

• Ο περίφημος φύλακας του Παλαμιδίου
  Πρόκειται για μια αρκετά γνωστή ιστορία σύμφωνα με την οποία υπάρχει φάντασμα στο πασίγνωστο κάστρο του Παλαμιδίου. Σύμφωνα με τον αστικό θρύλο, το φάντασμα εμφανίζεται κάτω από ένα κυπαρίσσι μέσα στο κάστρο κυρίως και αφορά προφανώς σε κάποιο φυλακισμένο που έχασε τη ζωή του. Μύθος ή αλήθεια, εγώ προσωπικά ποτέ δεν άκουσα ή είδα το παραμικρό. Ίσως θα πρέπει να ρωτήσουμε τα δεκάδες ζευγαράκια, ντόπια και αλλοδαπά, που ανεβαίνουν στο κάστρο τη νύχτα…
• Ο τρομακτικός παπάς στο δρόμο
  Η εμφάνισή του έχει αναφερθεί μια δυο φορές στο δρόμο που οδηγεί από το Ναύπλιο στο Τολό. Υποτίθεται πως κάνει ωτοστόπ τη νύχτα, σταματάς, τον παίρνεις στο αμάξι σου μιας και είναι παπάς (τι κακό μπορεί να σου κάνει;) για να διαπιστώσεις μετά από λίγο ότι έχει αφύσικα μακριά νύχια και εξαφανίζεται χωρίς να έχει αναφερθεί ότι κάνει κακό. Το μοτίβο αυτών των φαντασμάτων είναι πολύ γνωστό και παγκόσμιο και θυμίζει αρκετά τις Λευκές Κυρίες της Γαλλίας και αντίστοιχες ιστορίες.
• Ο στοιχειωμένος Ψαρομαχαλάς
  “Ψαρομαχαλάς” λεγόταν από παλιά το τελευταίο, δυτικότερο τμήμα της παλιάς πόλης του Ναυπλίου, το οποίο είναι γεμάτο σπιτάκια που χρονολογούνται από την Τουρκοκρατία. Κατοικείται ακόμη και σήμερα και μάλιστα έχει γεμίσει πλέον ξενώνες για τους πολλούς επισκέπτες και ξενοδοχεία. Λέγεται πάντως ότι οι παλιοί κάτοικοι φοβούνταν την περιοχή και κλείνονταν σπίτι τους νωρίς τη νύχτα, επειδή ήταν περιοχή με φαντάσματα. Σήμερα η κίνηση είναι τόσο μεγάλη που μάλλον τα φαντάσματα κλείνονται νωρίς και όχι οι άνθρωποι.
• Ο Νάνος στο Αραχναίο
  Το χωριό Αραχναίο (ή Χέλι) βρίσκεται στα βορειοανατολικά του νομού και αποτελεί μια πολύ κλειστή κοινωνία για την οποία υπάρχουν ένα σωρό φήμες, οι περισσότερες όχι και τόσο καλές. Η περιοχή “φημίζεται” για την ύπαρξη ενός δαιμονικού πνεύματος με μορφή Νάνου και μάλιστα η παράδοση θέλει τους παλιούς κατοίκους της περιοχής να έχουν στους κήπους τους ένα συγκεκριμένο φυτό, χάρη στο οποίο ο Νάνος δεν μπορεί να πλησιάσει τα σπίτια τους. Πριν 4 – 5 χρόνια είχε επισκεφτεί την περιοχή ένα τηλεοπτικό συνεργείο σε μια προσπάθεια να καταγράψει οποιαδήποτε παράξενη κίνηση. Το έβαλαν στα πόδια, προφανώς καταδιωγμένοι από το φόβο που προκαλεί ο θόρυβος της φύσης τη νύχτα…

Έχω κι εγω μια προσωπική εμπειρία και Δόξα τω Θεό ,αγράμματη δεν είμαι!!  Θυμάμαι τα καλοκαίρια κάναμε camping στην Καραθώνα ( Ναυπλιώτικο θέρετρο απο παλιά!!) και στήναμε τη σκηνή σε μια περιοχή που λέγετε Αϊ Γιαννης γιατί εκεί βρισκετε το εκκλησάκι του Αϊ Γιάννη. Πιο πάνω στο βουνό είναι χτισμένη μια εκκλησία που λέγετε Κατακριμένη ίσως επειδή είναι χτισμένη μέσα στην γκρεμίλα!! Ε λοιπόν κάθε βράδυ που έπεφτα για ύπνο, μετά τις 12 τα μεσσάνυχτα άκουγα λειτουργία!!! Το είχα πει στη μητέρα μου θυμάμαι αλλά για να μην με φοβίσει μάλλον μου έλεγε οτι είναι η ιδέα μου!!!

Ποιός ξέρει;;;


χαχαχα!!! αφού έχουμε τα παιδιά που θα εξοντώσουν τα φαντασματάκια γιατί να φοβόμαστε;;;;