"Αμαρτίες- Μαλακίες Γονέων ....Παιδεύουσι Τέκνα ...;"

ΑΜΑΡΤΙΕΣ - ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΙΝΑΙ!!!!!!!!!

Πόσο λάθος έχουμε κατά κοινή ομολογία μεταφράσει την συγκεκριμένη ρήση ; Οι παλαιότεροι χρησιμοποιούσαν την παραπάνω φράση, για να αποδώσουν την "Κληρονομικότητα στα Λάθη και στις Αστοχίες των Γονέων" .... κάτι που τονίζει το Μοιραίο και το "Πεπρωμένο φυγείν αδύνατον" στη ζωή. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι έχει γίνει μία παρερμηνεία στο ρήμα "παιδεύουσι", γιατί η πραγματική του απόδοση είναι "εκπαιδεύω" και όχι "παιδεύω" !! 

Τα λάθη, λοιπόν, και οι αστοχίες των Γονέων μας .... καλό είναι να μας μαθαίνουν και για εμάς να λειτουργούν ως μεγάλο σχολείο. Αυτή η ρήση μας προτρέπει για πολλά πράγματα. Αρχικά, να κατανοήσουμε το παρελθόν μας και τις γενεές πίσω από εμάς. Ποια είναι τα πράγματα, που αποδεδειγμένα οδήγησαν τις οικογένειες σε "λάθος μονοπάτια" ...; Που βρίσκεται η ευθύνη για όλα αυτά ...; Γιατί οι πρόγονοι μας οδήγησαν τους εαυτούς τους στα συγκεκριμένα λάθη και τήρησαν την συγκεκριμένη στάση απέναντι στη ζωή ...; Αφού καταλάβουμε και αποκτήσουμε πλήρη επίγνωση για τα παραπάνω, τότε είναι που πρέπει να ρωτήσουμε τον εαυτό μας, εάν επιθυμούμε να ακολουθήσουμε τους ίδιους τρόπους ή να διαφοροποιηθούμε από αυτούς για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Εάν, για παράδειγμα, συνειδητοποιήσουμε ότι οι Γονείς μας δεν κατάφεραν να τελέσουν Γάμο μεταξύ τους μένοντας προσκολλημένοι στις πατρικές τους οικογένειες .... εμείς τι θα κάνουμε στο δικό μας "Προχώρημα" ...; Θα κάνουμε το ίδιο ή θα μάθουμε τον τρόπο να αυτονομηθούμε ουσιαστικά κάνοντας τα βήματα με την σειρά ...;

Τα λάθη έχουν γίνει, έχουν καταγραφεί στην Ιστορία της κάθε Οικογένειας ... από εμάς τους ίδιους, όμως, εξαρτάται το πως θα τα αξιοποιήσουμε ...!! Είναι που απλά θα τα βλέπουμε και θα συνηγορούμε με αυτά επαναλαμβάνοντας τα ίδια μοτίβα ...; Ή θα πάρουμε υπεύθυνα την απόφαση να σπάσουμε τον "φαύλο κύκλο" και θα μπούμε να αλλάξουμε την προσωπική μας Ιστορία ακολουθώντας τον δικό μας δρόμο, αυτόν που θα μας αντιπροσωπεύει περισσότερο ...;

(Αθανασιάδου Μαρία - Ψυχολόγος www.psyxologiki-ypostirixi.blogspot.gr)

Όταν διάβασα το παραπάνω άρθρο γιατί ψαχνόμουν.. είπα...

"Α ΡΕ ΜΑΝΑ!!! 
ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΣΑΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΙΣ ΠΛΗΡΩΣΩ ΕΓΩ;;;"

Και στο καπάκι....

"Α ΡΕ ΚΟΡΗ!!!! 
ΠΡΟΣΕΧΕ !! 
ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΕΓΩ..!!!!"

Ίσως αν είχα διαβάσει το παραπάνω και το παρακάτω κείμενο, να το είχα "σώσει"...

Όλοι οι γονείς συμφωνούν πως τα παιδιά είναι πηγή ευτυχίας. Και όλοι παραδέχονται πως το μόνο που εύχονται και επιδιώκουν για τα παιδιά τους είναι επιτυχία, αγάπη και χαρά. Ωστόσο, κάποιες φορές οι στόχοι αυτοί δεν επιτυγχάνονται, γιατί τα παιδιά δεν εισπράττουν, κατά την ανατροφή τους, θεμελιώδη στοιχεία που θα τα κάνουν πειθαρχημένους, ώριμους και ενεργούς ενήλικες.
Η Αμερικανίδα ψυχολόγος Sherrie Campbell αναφέρει, παρακάτω, οκτώ μεγάλη λάθη των γονιών που είναι πολύ πιθανό να οδηγήσουν ένα παιδί στην κατάθλιψη, το στρες, τον θυμό, τις τεταμένες οικογενειακές σχέσεις, σε προβλήματα με φίλους, χαμηλή αυτοπεποίθηση και χρόνια συναισθηματικά προβλήματα σε βάθος χρόνου:

Αγνοείτε ή υποτιμάτε τα συναισθήματα του παιδιού σας

Αν το παιδί εκφράζει λύπη, θυμό ή φόβο και εσείς το κοροϊδεύετε, το γελοιοποιείτε, το αγνοείτε ή το πειράζετε, τότε μειώνετε αυτό που νιώθει. Του λέτε, ουσιαστικά, ότι αυτό που νιώθει είναι λάθος.

Όταν οι γονείς το κάνουν αυτό είναι σα να αναχαιτίζουν την αγάπη τους προς το παιδί και χάνουν την ευκαιρία να δεθούν μαζί του και να του δείξουν ότι το στηρίζουν άνευ όρων.

Ασυνεπείς κανόνες (ή έλλειψη κανόνων)
Αν δεν εκφράζετε τις προσδοκίες σας από το παιδί, μην περιμένετε να ξέρει από μόνο του πώς να συμπεριφερθεί. Τα παιδιά κάνουν αυτό που περιμένετε από αυτά. Οι κανόνες είναι που τους δίνουν τις οδηγίες και τα όρια και τα βοηθούν να προσδιορίσουν ποια είναι, με τα καλά και τα κακά τους. Αν αφήνετε το παιδί να μαντεύει πώς πρέπει να φέρεται σε διάφορες εκφάνσεις της ζωής, θα προσπαθήσει να βρει τα όρια από μόνο του, με τρόπους συχνά μη επιθυμητούς. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε χαμηλή αυτοπεποίθηση και προβλήματα συμπεριφοράς.
Κάνετε το παιδί φίλο σας
Ποτέ δεν πρέπει να μοιράζεστε όλα τα άγχη, τις ανησυχίες σας και τα προβλήματα της σχέσης σας με το παιδί σας, ούτε να ζητάτε τη συμβουλή του. Αν στο παιδί σας δείχνετε αβοήθητοι ή ηττημένοι, δεν θα μάθει ποτέ να σας σέβεται και θα σας φέρεται ως ίσους ή και κατώτερους, επειδή το χρησιμοποιήσατε για την «ψυχοθεραπεία» σας. Πρέπει να δείχνετε στα παιδιά σας ότι μπορείτε να αντιμετωπίσετε μόνοι σας τα προβλήματα και τις προκλήσεις σας, να διαχειριστείτε τη ζωή σας, με όλο το στρες που περιλαμβάνει, και τελικά να τα καταφέρετε. Να είστε αληθινοί, να έχετε τα δικά σας αισθήματα, αλλά να μην τα φορτώνετε στα παιδιά σας.
Μειώνετε τον άλλο γονιό του παιδιού
Αν δεν δείχνετε ποτέ τρυφερότητα και αγάπη στον σύντροφο / σύζυγό σας μπροστά στο παιδί, εκείνο δεν θα μπορέσει να δημιουργήσει ένα βαρόμετρο του τι σημαίνει αγάπη και πώς εκδηλώνεται. Αν μονίμως μειώνετε και ακυρώνετε τον σύντροφό σας, απειλώντας τον ότι θα τον χωρίσετε, δημιουργείτε μία χρόνια κατάσταση άγχους στο παιδί σας. Αν έχετε ήδη χωρίσει και παραμένετε ψυχροί, απόμακροι, γεμάτοι μνησικακία για εκείνον, κατηγορώντας τον και μιλώντας άσχημα για αυτόν, τότε μεταφέρετε, έστω υποσυνείδητα, στο παιδί το μήνυμα ότι ο πρώην σύζυγός σας φταίει που χωρίσατε, άρα εσείς είστε ο «καλός» γονιός. Με τον τρόπο αυτόν, όμως, αποξενώνετε το παιδί από τον άλλον γονιό.
Τιμωρείτε την ανεξαρτησία και τον αποχωρισμό
Όταν τιμωρεί ο γονιός το παιδί που μεγαλώνει, το κάνει να νιώθει ένοχο επειδή έχει φυσιολογικές, αναπτυξιακές ανάγκες και επιθυμίες. Αυτό συχνά του προκαλεί βαθιά ανασφάλεια, τάση για ανταρσία, δηκτικότητα και άλλες συμπεριφορές που δείχνουν ότι το παιδί δεν είναι ικανό να «ανθίσει» και να είναι ο εαυτός του, ως ανεξάρτητο άτομο.
Συμπεριφέρεστε στο παιδί σαν επέκταση του εαυτού σας
Αν, ως γονείς, συνδέετε την δική σας εικόνα και αυτο-αξία με την εμφάνιση του παιδιού σας, τη συμπεριφορά του, τις σχολικές του επιδόσεις και το πόσους φίλους έχει, το κάνετε να πιστεύει πως οι άνθρωποι το αγαπούν όχι γι'αυτό που είναι αλλά για το πόσο καλά αποδίδει και το πόσο καλούς σας κάνει να δείχνετε. Αυτό κάνει τα παιδιά να γίνονται άτομα που θέλουν μονίμως να ευχαριστούν τους άλλους, αντί για δυναμικούς και αυτόνομους χαρακτήρες, ενώ τους δημιουργεί μονίμως το άγχος να είναι καλοί σε όλα.
Ανακατεύεστε στις σχέσεις των παιδιών σας
Το να καθοδηγείτε κάθε κίνηση του παιδιού στις διαπροσωπικές του σχέσεις -από τους φίλους του έως τους δασκάλους του- παρεμποδίζει την ωριμότητά του. Για παράδειγμα, αν το παιδί έχει προβλήματα στο σχολείο και εσείς αμέσως στρέφεστε στον δάσκαλό του για να λύσει το πρόβλημα, ή αν διαρκώς λέτε στο παιδί πώς να είναι φίλος με κάποιον, αυτό μεγαλώνοντας δεν θα μάθει ποτέ να χειρίζεται τις πιο δύσκολες πλευρές που κάθε σχέση μπορεί να έχει.
Υπερ-προστασία
Όταν προστατεύετε το παιδί από κάθε πρόβλημα και συναίσθημα, του δημιουργείτε την αίσθηση ότι έχει το δικαίωμα να κάνει ή να λέει ό,τι θέλει, ενώ διογκώνετε την αυτοπεποίθησή του στα όρια του ναρκισσισμού. Το παιδί αυτό θα περιμένει ότι η ζωή είναι πιο εύκολη από όσο πραγματικά είναι. Θα θέλει τα πάντα να γίνονται για εκείνο, ανεξάρτητα με τη δική του συμπεριφορά. Στη συνέχεια, όμως, όταν δεν θα μπορεί να πάρει αυτά που πιστεύει πως δικαιούται, θα νιώθει σύγχυση και θλίψη.

( http://mothersaffair.com)