Η ζωή της είναι ένας δρόμος.
Ένας δρόμος γεμάτος λακκούβες.
Όσο και να προσπαθεί να τις αποφύγει,
όλο σκοντάφτει και πέφτει …
μα ξανασηκώνεται…
άλλες φορές τραυματίζεται σοβαρά,
άλλες φορές τη γλυτώνει με κάτι ψιλογρατζουνιές,
άλλες φορές καταματωμένη.
Όμως… σηκώνεται…
Κι ο χρόνος, ο καλύτερος γιατρός κλείνει τις πληγές της.
Και αυτή εξακολουθεί να προχωρά…
Βλέπεις..εκεί απέναντι βλέπει έναν άλλο δρόμο..
Ολόισιο και ολοκαίνουριο..
Είναι όμως μακριά….
Τόσο μακριά….
Τόσο, που πιστεύει ότι μάλλον τον φαντάζεται…
Άραγε θα καταφέρει ποτέ να τον φτάσει;
Θα καταφέρει να μάθει αν υπάρχει αυτός ο δρόμος,
Ή… αν είναι ένα παιχνίδι του μυαλού της;;;
ποσο με αγγιξε αυτη η αναρτηση!
ΑπάντησηΔιαγραφήμαγικη!
οι λεξεις, οι φωτογραφιες, τα αισθηματα που σου προκαλει!
ολα ειναι καταπληκτικα!
και ναι υπαρχει αυτος ο δρομος!
ας τον ακολουθησει λοιπον!!
ΕΚΦΡΑΣΟΥ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχως αυτος ο δρομος ειναι πολυ μακρια ακομα γι'αυτην!!!!
αααχχχ! υπεροχη αναρτηση....... μπορει να ειναι μακριααααα ο δρομος αλλα υπαρχει εεε???? αξιζει ν απροσπαθησει και που ξερεις μπορει να τον φτασει... καλημερααααα μαριβιλη μου :)
ΑπάντησηΔιαγραφήmaria μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήποιος ξερει; Μπορεί....Σημασια εχει οτι αυτη συνεχιζει να περπατα...:-)
Καλη μερα:-)