Όταν ο εθελοντισμός μετατρέπεται σε εξαναγκασμό!

Ναι, είναι αλήθεια ότι αυτές τις μέρες νιώθω έντονα το συναίσθημα πως…. εγκατέλειψα το μπλογκόσπιτο μου!!

Πριν μερικούς μήνες , είχα όλη τη διάθεση να έρχομαι εδώ και να ‘αράζω’, να ξεχνιέμαι, να διασκεδάζω, να ξεκουράζομαι.

Μέχρι που ένας φίλος μου έκανε την πρόταση να γίνω μέλος στο Φιλοζωικό Σύλλογο της πόλης μου.

Δέχτηκα με χαρά τη πρόταση, ξέροντας μεν ότι είναι μια πρόκληση για μένα αφού γνώριζα από πριν τα προβλήματα που υπάρχουν σχετικά με τα αδέσποτα και με ενθουσίασε το γεγονός ότι  την ενέργεια που βγάζω εδώ μέσα θα μπορέσω να τη βγάλω και στη πραγματικότητα πια!

Και έγινα εθελόντρια….

Όμως ξέχασα δε ότι η Μαριβίλη είναι ένας άνθρωπος ευαίσθητος, φιλότιμος, φιλεύσπλαχνος, υπεύθυνος, δε λέει ποτέ όχι όταν κάποιος της ζητήσει τη βοήθεια του και… άρχισα να τρέχω με 1000!!!!!!

Έτρεχε το σώμα , η ψυχή και το μυαλό….

Ήξερα τι  είχα να αντιμετωπίσω, αλλά δεν είχα φανταστεί το μέγεθος!!!!!!!!

Ανέλαβα κάτι εθελοντικά μα κατέληξε να γίνει εξαναγκασμός…

Το αποτέλεσμα; Οι αντοχές μου ‘χτύπησαν κόκκινο’…

Το κοντέρ έσπασε από την υπερβολική ταχύτητα….

Πρέπει να γίνω 1000 κομμάτια για να τα έχω όλα υπό έλεγχο, προσωπική ζωή, οικογένεια, τη φροντίδα του σπιτιού, του σκύλου μου και των υποχρεώσεων  του Συλλόγου τις οποίες έχω αναλάβει.

Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες γιατί θα γράφω μέρες ολόκληρες…

Παρόλα αυτά ξέροντας τι κάνω, βρήκα τη δύναμη και πάτησα φρένο….

Δεν το έχω ξανακάνει ποτέ, γιατί είπαμε… δεν έχω μάθει να λέω ΟΧΙ..!!!!!!

Αν όμως δεν το έκανα και αυτή τη φορά, ξέρω ότι δε θα μου έβγαινε σε καλό!!!!!!!

Τη Μαριβιλη τη θέλω! Την αγαπώ και τη σέβομαι…

Ας μάθουν και οι γύρω της να το κάνουν!!!!!!!!

Ήρθα σήμερα εδώ γιατί  έπρεπε να έρθω..

Εγκατέλειψα το μπλογκοσπιτο μου όπως οι ασυνείδητοι εγκαταλείπουν τα σκυλιά τους (και γω τρέχω με τα υπόλοιπα παιδιά να τα περιθάλψω)…

Εγώ η ίδια μετέτρεψα το μπλογκοσπιτο μου σε.. αδέσποτο…!!!!!!

Δεν ξέρω  αν και πόσο συχνά θα μπορέσω να έρχομαι εδώ πια, γιατί ο χρόνος όπως και να χει περιορίστηκε, αλλά θα προσπαθήσω να μην το εγκαταλείψω..

Έχω μάθει ότι αναλαμβάνω  να μην το εγκαταλείπω, να μην το αφήνω  μισό..

Ελπίζω να βρω ξανά την έμπνευση  , την όρεξη  και το κουράγιο να δώσω χρώμα και φως εδώ μέσα!!!!

Να διασκεδάσω, να γελάσω , να χαρώ..!

Προς το παρόν… αρκεί ένα…

Καλώς  σε βρήκα καλό μου σπιτάκι!!!!!!! 

Και να ξέρεις: Ότι κι αν γίνει δε θα σε εγκαταλείψω ….

Το κλειδί τούτης της πόρτας τα φυλάω μέσα στη καρδία μου…

Σημ: Αγαπημένοι /ες  φίλοι/ες  ζητώ ένα μεγάλο συγνώμη που δεν σας επισκέπτομαι πια, που ίσως δεν έχω απαντήσει σε σχόλια σας, δεν είναι ότι σας ξέχασα, ούτε ότι σας αγνοώ, άλλωστε το ξέρετε!  Μα… δε προλαβαίνω πια….:-(

Σας χαιρετώ , σας φιλώ και… αν θέλετε καμιά φορά να δείτε που έχω μπλέξει!! Θα με βρείτε εδώ: