Βελονάκια, βελόνες και εγένετο πλέξιμο!!

Πλέξιμο με βελονάκι

Είναι η διαδικασία δημιουργίας υφάσματος από νήμα, κλωστή ή άλλο υλικό χρησιμοποιόντας βελονάκι. Η λέξη "crochet" που χρησιμοποιείται ευρέως προέρχεται από την αντίστοιχη γαλλική λέξη που σημαίνει  άγκιστρο (βελονάκι).  Το βελονάκι μπορεί να είναι φτιαγμένο από διάφορα υλικά όπως μέταλλο, ξύλο ή πλαστικό και είναι παρασκευάζεται στο εμπόριο, καθώς παράγεται από τεχνίτες.  Το πλέξιμο με βελονάκι, όπως το πλέξιμο με βελόνες,  αποτελείται από "τραβώντας" θηλιές μέσω άλλων θηλιών, αλλά επιπλέον ενσωματώνει το τύλιγμα του υλικού εργασίας γύρω από το βελονάκι μία ή περισσότερες φορές. Το πλέξιμο με βελονάκι διαφέρει από αυτό με τις βελόνες καθώς μόνο μία βελονιά είναι ενεργή (δουλεύται) τη φορά (εξαίρεση είναι το Τυνησιακό πλέξιμο και  η broomstick δαντέλα {γνωστή και ως  jiffy δαντέλα and peacock eye crochet}), οι βελονιές γίνονται με την ίδια διάμετρο νήματος και είναι συγκριτικά ψηλότερες. Επίσης χρησιμοποιείται ένα βελονάκι αντί για 2 όπως γίνεται με τις βελόνες πλεξίματος.  Επιπρόσθετα, το βελονάκι έχει το δικό του σύστημα συμβόλων που εκπροσωπούν τους τύπους βελονιάς.

Ετοιμολογία
Η λέξη crochet προέρχεται από το αρχαίο γαλλικό crochet, άγκιστρο - βελονάκι, υποκοριστικό του croche, θηλυκό του croc, το οποίο έχει γερμανική προέλευση. Ιστορία Προέλευση
Η Lis Paludan θεωρητικολογεί ότι βελονάκι εξελίχθηκε από παραδοσιακές πρακτικές στο Ιράν, τη Νότια Αμερική ή τη Κίνα, αλλά δεν υπάρχουν καθοριστικές αποδείξεις ότι η τέχνη πραγματοποιείται πριν από τη δημοτικότητά της στην Ευρώπη κατά τον 19ο αιώνα.  Η πρώτη γραπτή αναφορά στο βελονάκι αναφέρεται στο "βουβό γαϊτανάκι με βελονάκι (slip stitch crochet)| το πλέξιμο του βοσκού (shepherd's knitting)" από το βιβλίο Τα απομνημονεύματα μίας κυρίας ορεινής χώρας (The Memoirs of a Highland Lady) της Elizabeth Grant (1797–1830) του 19ου αιώνα. Κάποιοι υποστηρίχουν ότι τα πρώτα δημοσιευμένα μοτίβα-σχέδια για βελονάκι εμφανίστηκαν στο ολλανδικό περιοδικό Pénélopé το 1824. Μοτίβα για βελονάκι βρέθηκαν πρόσφατα σε ένα ελβετικό περιοδικό "Τέχνη και ειδήσεις για τους πολίτες όλων των κατηγοριών (Konst och nyhetsmagasin för medborgare av alla klasser)" από το 1819, απορρίπτει την προηγούμενη άποψη. Μπορεί να υπάρχουν ακόμη παλιότερα παραδείγματα σε δημοσιεύσεις  που δεν έχουν ελενχθεί διεξοδικά. Άλλοι δείκτες που εμφανίζουν ότι το βελονάκι ήταν νέο κατά τον 19ο αιώνα συμπεριλαμβάνει την δημοσίευση του  1847 "Ένα χειμωνιάτικο δώρο (A Winter's Gift)", το οποίο παρέχει λεπτομερείς οδηγίες για πλέξιμο με βελονάκι, παρόλο που πιθανολογεί ότι οι αναγνώστες κατανοούν τα βασικά άλλων τεχνικών βελόνας- κεντήματος. Νεώτερες αναφορές σε αυτήν τη τέχνη περιέχονται στο βιβλίο "Godey's Lady's Book" το 1846 και το 1847 με αναφορές στο πλέξιμο με βελονάκι πριν την τθποποίηση της ορθογραφίας το 1848.

Η Kooler προτείνει ότι η πρώιμη εκβιομηχάνιση είναι το κλειδί στην ανάπτυξη του πλεξίματος με βελονάκι. Η μηχανή περιστροφής βαμβακιού και δημιουργίας νήματος γίνεται ευρέως διαθέσιμη και φθηνή σε Ευρώπη και Βόρεια Αμερική μετά την εφεύρεση του εκκοκκιστηρίου βάμβακος και του περιστρεφόμενου πολλαπλού αδραχτιού (Spinning jenny) με πολλές χρήσεις, εκτοπίζοντας το χειροκίνητο αδράχτι. Η τεχνική με το βελονάκι καταναλώνει περισσότερο από ότι το νήμα συγκρίσιμων μεθόδων παραγωγής κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων  και το βαμβάκι είναι κατάλληλο για αυτή τη τεχνική.

Υφάσματα πλεκτά ή με κόμπους έχουν επιβιώσει από τις νεώτερες περιόσους, αλλά δεν υπάρχουν σωζόμενα δείγματα από πλεκτά υφάσματα από βελονάκι σε καμμία εθνολογική συλλογή, ή αρχαιολογική πηγή πριν το 1800. Συγγραφείς τονίζουν ότι το ταμπούρ βελονάκι χρησιμοποιόταν  σε ταμπούρ δαντέλες / κεντήματα ταμπούρ (embroidery) στη Γαλλία τον 18ο αιώνα, και υποστηρίζουν ότι η πλέξη θηλιών με βελονάκι μέσω λεπτού υφάσματος στη τέχνη του ταμπούρ εξελίχθηκε σε "βελονάκι στον αέρα."  Τα περισσότερα δείγματα ενός πρώιμου έργου υποστηρίζουν ότι είναι πλέξιμο με βελονάκι το οποίο αποδείχτηκε ότι στην πραγματικότητα είναι δείγματα  nålebinding. Το Nålebinding είναι τεχνική πλεξίματος με βελονάκι και βελόνες.

Η Donna Kooler εντοπίζει ένα πιθανό πρόβλημα με αυτήν την υπόθεση του ταμπούρ: βελονάκια πλέξης ταμπούρ εκείνης της περιόδου όπου διατηρήθηκαν σε σύγχρονες συλλογές δεν μπορούν να παράγουν υφάσματα από πλέξη με βελονάκι καθώς το βελονάκι με «αναπόσπαστες πεταλούδες" που απαιτείται για την τεχνική του ταμπούρ παρεμβαίνει στις προσπάθειες του πλεξίματος με βελονάκι.

Παρόλαυτα, η Δς Gaugain, στο βιβλίο της "Ο βοηθός της κυρίας για την εκτέλεση  χρήσιμων και φανταχτερών σχεδίων στο πλέξιμο με βελόνες, στο κέντημα και στο πλέξιμο με βελονάκι (The Lady's Assistant for Executing, Useful and,  Fancy Designs in Knitting, Netting, and Crotchet Work)", το 1840,  κάνει αναφορά στο "ταμπούρ ή στο πλέξιμο με βελονάκι", στη συνέχεια το αναφέρει "ταμπούρ" σε όλες τις οδηγίες, υποδεικνύοντας την ισχυρή σύνδεση που πίστευαν τότε που πρωτοξεκίνησε η τέχνη του πλεξίματος με βελονάκι, όπου πιθανότατα έτσι και να το λέγαν στις αρχές. Το ότι αυτά τα βελονάκια τα οποία διασώθηκαν, δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν, είναι ένα επίμονο πρόβλημα στην αρχαιολογία: ό,τι χρησιμοποιούνταν συχνά συνήθως πάθαινε φθορά και δε διασώζονταν. Η ταμπούρ δαντέλα σε λεπτό δίκτυ συνήθως διδάσκεται με βελονάκι που είναι για πλέξιμο με βελονάκι καθώς τα βελονάκια για ταμπούρ με τις "αναπόσπαστες πεταλούδες" είναι ένα ακριβό αντικείμενο.

Τα πρώιμα βελονάκια πλεξίματος διακυμαίνονταν από πρωτόγονες λυγισμένες βελόνες χωμένες σε ένα φελλό για χερούλι, τα οποία τα χρησιμοοιούσαν φτωχοί ιρλανδοί εργάτες δαντέλας μέχρι ακριβά από ασήμι, ορείχαλκο, χάλυβα, ελεφαντόδοντο και οστά πάνω σε μία ποικιλία από λαβές, κάποιες από τις οποίες σχεδιάστηκαν για να αναδεικύνουν καλύτερα τα γυναικεία χέρια παρά για να δουλέψουν με νήμα. Μέχρι τις αρχές του 1840, οι οδηγίες που δημοσιεύονταν για το πλέξιμο με βελονάκι στην Αγγλία ήταν κυρίως από την Eleanor Riego de la Blanchardiere και την Frances Lambert.  Αυτά τα πρώτα σχέδια συνιστούσαν νήμα από βαμβάκι και λινό για δαντέλες, νήμα από μαλλί για ρούχα, συχνά σε συνδιασμούς με ζωντανά χρώματα. Πρώιμη Ιστορία
Τον 19ο αιώνα, καθώς η Ιρλανδία αντιμετώπιζε το Μεγάλο Ιρλανδικό Λιμό (1845-1849), η εργασία πάνω σε δαντέλα από βελονάκι εισήχθη ως μία μορφή ανακούφισης από την πέινα (η παραγωγή πλεκτής δαντέλας για τους φτωχούς ιρλανδούς εργαζόμενους ήταν εναλλακτικός τρόπος για χρήματα). Η Δς Riego de la Blanchardiere πιστώνεται γενικά την εφεύρεση του ιρλανδέζικου πλεξίματος με βελόνα, δημοσιεύοντας το πρώτο βιβλίο με μοτίβα-σχέδια το 1846. Η ιρλανδέζικη δαντέλα έγινε δημοφιλής σε Ευρώπη και Αμερική και γινόταν σε ποσότητα μέχρι τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Μοντέρνα Πρακτική και Πολιτισμός
Η μόδα στο βελονάκι άλλαξε με την Βικτωριανή εποχή τη δεκαετία του 1890. Οι πλεκτές δαντέλες την εποχή του Εδουάρδου, με αποκορύφωμα ανάμεσα στο 1910 και στο 1920, έγιναν ακόμη πιο πολύπλοκες σε υφή και πιο περίπλοκες στο ράψιμο.

Τα δυνατά Βικτωριανά χρώματα εξαφανίστηκαν, παρόλαυτα νέες δημοσιεύσεις έλεγαν για άσπρα και παλ νήματα, εκτός από φανταχτερές τσάντες, οι οποίες πλέκονταν συχνά με φωτεινά χρωματιστά μετάξια και περίτεχνες χάντρες.  Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, πολύ λιγότερα μοτίβα για πλέξιμο με βελονάκι δημοσιεύονταν και τα περισσότερα από αυτά ήταν απλουστευμένες εκδοχές των νεώτερων μοτίβων αυτών της αρχής του 20ου αιώνα.  Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, από τα τέλη της δεκαετίας του '40 μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '60, υπήρξε μία αναζοπύρωση στο ενδιαφέρον για σπιτικές χειροτεχνίες. κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες, με πολλά νέα και εφάνταστα πλεκτά σχέδια δημοσιευμένα για  χρωματιστά σεμεδάκια, προστατευτικές λαβές για κατσαρόλες και άλλα για το σπίτι, μαζί με ανανεώσεις παλαιότερων δημοσιεύσεων. Αυτά τα μοτίβα θέλαν πιο χοντρά νήματα και μαλλιά από τα παλιότερα μοτίβα και περιείχαν υπέροχα διαφοροποιημένα χρώματα. Η τεχνική παρέμεινε πρωτίστως τέχνη για τους νοικοκύριδες μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1960 και τις αρχές της δεκαετίας του 1970, όπου και η νέα γενιά πήρε το πλέξιμο με το βελονάκι και έκανε δημοφιλή τα squares, ένα μοτίβο δουλεμένο σε κύκλο και με ενσωματωμένα φωτεινά χρώματα.

Αν και το πλέξιμο με βελονάκι υποβλήθηκε σε μια επακόλουθη πτώση στη δημοτικότητα, στις αρχές του 21ου αιώνα έχει δει μια αναβίωση του ενδιαφέροντος για βιοτεχνών και DIY, καθώς και μεγάλα βήματα για τη βελτίωση της ποιότητας και τις ποικιλίες του νήματος. Υπάρχουν πολλά περισσότερα νέα βιβλία με μοτίβα που έχουν εκδοθεί και τα περισσότερα μαγαζιά που πουλάνε νήματα και μαλλιά προσφέρουν τώρα μαθήματα πλεξίματος επιπρόσθετα από τα κλασσικά μαθήματα πλεξίματος με βελόνες. Υπάρχουν πολλά βιβλία που μπορεί κάποιος να αγοράσει από τα τοπικά μαγαζιά, με τα οποία μπορείς να μάθεις μόνος πως να πλέξεις με βελονάκι, είτε για αρχάριους είτε για περισσότερο γνώστες. Υπάρχουν επίσης πολλά βιβλία   για παιδιά και νέους που ελπίζουν να το κάνουν ως χόμπι. Σεμεδάκια - φιλέ (Filet crochet), Τυνησιακό πλέξιμο (Tunisian crochet), μωσαϊκό πλέξιμο (tapestry crochet) ... είναι όλα ποικιλίες των βασικών μεθόδων πλεξίματος με βελονάκι {broomstick lace, hairpin lace, cro-hooking και Irish crochet}.

Το πλεκτό από βελονάκι γνώρισε μία αναγέννηση στην πασαρέλα. Του  Christopher Kane η φθινοπωρινή "έτοιμα να φορεθούν" Συλλογή για το 2011 κάνει εντατική χρήση του granny square, ενός από του πιο βασικού μοτίβου. Έχει επίσης χρησιμοποιηθεί πολλές φορές από σχεδιαστές στο δημοφιλές reality show Project Runway. Επιπρόσθετα, ιστοσελίδες όπως η Etsy και η Ravelry το έχουν κάνει εύκολο για μεμονωμένους χομπίστες να πωλούν και αν διακινούν τα μοτίβα τους ή τα έργα τους μέσω του διαδικτύου.

Η Laneya Wiles κυκλοφόρησε ένα μουσικό βίντεο με τίτλο "Ευθύ πλέξιμο (Straight Hookin')", όπου κάνει λογοπαίγνιο με την λέξη "ιερόδουλες (hookers)", το οποίο έτσι έχει διπλό νόημα και για τα δύο, ένα για αυτούς που πλέκουν και ένα για τις ιερόδουλες.

Υλικά
Τα βασικά υλικά που χρειάζονται για το πλέξιμο με βελονάκι είναι ένα βελονάκι και ένα είδος υλικού που θα πλεχτεί, και συνηθέστερα μαλλί ή νήμα. κοινά. Πρόσθετα εργαλεία είναι για να μετράς τις βελονιές, να μετράς το πλεκτό ύφασμα ή σχετικά αξεσουάρ.  Στα παραδείγματα περιλαμβάνονται τα χαρτόνια με εγκοπές, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή φούντας, τελειωμάτων πλεκτών και διάφορα άλλα, ένας κύκλος pom-pom είναι για την κατασκευή pom-poms, μια μεζούρα και ένας μετρητής εύρους, και τα δύο για μέτρηση πλεκτής εργασίς και μετρήματος βελονιών, ένας μετρητής σειράς και κατά περίπτωση πλαστικά δαχτυλίδια τα οποία χρησιμοποιούνται για ειδικά έργα. Τα τελευταία χρόνια, οι επιλογές μαλλιών έχουν προχωρήσει από τα συνθετικά, φυτικά και ίνες βασισμένες σε ζώα περιλαμβάνοντας μπαμπού, qiviut, κάνναβη, και στελέχη μπανάνας, απλά για να αναφέρθούν μερικές Βελονάκι
Το βελονάκι πλεξίματος βγαίνει σε πολλά μεγέθη και υλικά, όπως κοκκάλινα, από μπαμπού, αλουμινένια, πλαστικά και ατσάλινα. Το μέγεθος κατηγοριοποιείται από τη διάμετρο του άξονα του αγκιστριού και ένας χειροτέχνης στοχεύει να δημιουργήσει βελονιές σε ένα ορισμένο μέγεθος, ώστε να επιτευχθεί ένα συγκεκριμένο εύρος που καθορίζεται σε ένα συγκεκριμένο μοτίβο. Εάν το εύρος δεν επιτυγχάνεται με ένα βελονάκι, χρησιμοποιείται ένα άλλο μέχρι οι βελονιές που θα γίνουν να είναι στο απαιτούμενο μέγεθος. Οι χειροτέχνες μπορεί να έχουν προτίμηση σε ένα είδος υλικού για τα βελονάκια τους λόγω αισθητικής, του πως γλυστράει το νήμα, του αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα στο χέρι όπως αθροιτικά, του ότι τπ μπαμπού ή το ξύλο είναι πιο ζεστά και ευλίγυστα σε σχέση με το μέταλλο. Οι λαβές στα βελονάκια και οι εργονομικές τους λαβές είναι επίσης διαθέσιμες ώστε να βοηθούν τους χειροτέχνες.

Τα μεγέθη στα ατσαλένια βελονάκια ξεκινούν από 0.4 και φτάνουν στα 3.5 χιλιοστά, ή από 00 σε 16 σε αμερικάνικο μέγεθος. Αυτά τα βελονάκια χρησιμοποιούνται για ψιλό φιλέ όπως σεμεδάκια και δαντέλες.

Τα βελονάκια από αλουμίνιο, μπαμπού και πλαστικό είναι διαθέσιμα από τα  2.5 έως τα 19 χιλιοστά σε μέγεθος, ή από το Β έως το S σε αμερικάνικο μέγεθος.

Τεχνητά βελονάκια φτιαγμένα από χειροποίητα γυρισμένα ξύλα, καμμιά φορά διακοσμημένα με ημιπολύτιμους λίθους ή χάντρες.

Τα βελονάκια που χρησιμοποιούνται σε Τυνησιακή τεχνική πλεξίματος (Tunisian crochet) έχουν επιμηκυνθεί και έχουν έναν αναστολέα στο άκρο της λαβής, καθώς τα βελονάκια με διπλές άκρες έχουν ένα άγκιστρο σε κάθε άκρη της λαβής. Υπάρχει επίσης μία διπλή συσκευή βελονακίου που ονομάζεται Κρο-βελονάκι (Cro-hook), η οποία έχει γίνει δημοφιλής. Ένας αργαλειός φουρκέτας χρησιμοποιείται συχνά για τη δημιουργία δαντέλας και μεγάλων σε μάκρος βελονιών, η οποία είναι γνωστή ως δαντέλα φουρκέτας. Αν και αυτό δεν είναι από μόνος του ένα βελονάκι, είναι μια συσκευή που χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με ένα βελόνι για να παράγει τις βελονιές.

Μαλλί
Μαλλί για πλέξιμο με βελόνες συνήθως πωλείται σε κουβάρια ή σε κούκλες,  παρόλου που μπορεί να βρεθεί σε τυλιγμένο σε καρούλια ή κώνους. Οι κούκλες και τα κουβάρια συνήθως πωλούνται με μια ταινία νήματος, μια ετικέτα που περιγράφει το βάρος του νήματος, το μήκος, τη παρτίδα βαφής, την περιεκτικότητα σε ίνες, οδηγίες πλυσίματος, τις προτεινόμενες σε μέγεθος βελόνες και βελονάκια, πιθανόν εύρος, κλπ. Είναι κοινή πρακτική  να φυλάσσεται αυτή η ταινία για μελλοντική αναφορά, ειδικά εάν επιπρόσθετα χρειστούν επιπλέον κούκλες ίδιου μαλλιού.  Όσοι πλέκουν με βελονάκι γενικά εξασφαλίζουν ότι τα νήματα για ένα έργο προέρχεται από μία μόνο παρτίδα βαφής. Η χρωστική ουσία παρτίδα προσδιορίζει μια ομάδα από κούκλες που βάφτηκαν μαζί και έτσι έχουν ακριβώς το ίδιο χρώμα.  Κούκλες από διαφορετικές παρτίδες βαφής, ακόμη και αν είναι πολύ παρόμοια σε χρώμα, συνήθως είναι ελαφρώς διαφορετική και μπορεί να παράγει μια ορατή λωρίδα όταν προστεθεί σε υπάρχουσες εργασίες. Αν δεν έχει αγοραστεί επαρκής νήμα από μόνο μία παρτίδα βαφής για να ολοκληρωθεί ένα έργο, επιπλέον κούκλες της ίδιας παρτίδας βαφής μπορεί μερικές φορές να ληφθούν από άλλα καταστήματα ή στο διαδίκτυο. 

Το πάχος ή το βάρος του νήματος είναι ένας σημαντικός παράγοντας στον καθορισμό του εύρους, δηλαδή, πόσες βελονιές και γραμμές απαιτούνται για να καλύψουν μία δεδομένη περιοχή για μια δοσμένο μοτίβο. Παχύτερα νήματα απαιτούν γενικά μεγάλης διαμέτρου βελονάκια, ενώ για λεπτότερα νήματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν και παχιά και λεπτά βελονάκια. Ως εκ τούτου, παχύτερο νήμα γενικά απαιτεί λιγότερες βελονιές, και άρα λιγότερο χρόνο για να επεξεργαστεί ένα συγκεκριμένο σχέδιο. Σχέδια και μοτίβα είναι χονδροειδή με παχύτερα νήματα και να παράγουν έντονα οπτικά εφέ, ενώ λεπτότερα νήματα είναι καλύτερα για εκλεπτυσμένα ή ντελικάτα μοτίβα. Τα νήματα ομαδοποιούνται σε τυποποιημένες έξι κατηγορίες ανάλογα με το πάχος: ιδιαίτερα λεπτά, λεπτά, ελαφριά, μεσαία, ογκώδη και πολύ χοντρά. Ποσοτικά, το πάχος μετριέται από τον αριθμό των τυλιγμάτων ανά ίντσα (WPI= wraps per inch). Το σχετικό βάρος ανά μονάδα μήκους συνήθως μετριέται σε tex or denier.

Πριν από τη χρήση, οι κούκλες τυλίγονται σε κουβάρια όπου το νήμα εξέρχεται από το κέντρο, κάνοντας ευκολότερο το πλέξιμο εμποδίζοντας το νήμα από το να μπερδευτεί εύκολα. Η διαδικασία τυλίγματος  μπορεί να γίνει με το χέρι ή με ένα μύλο τυλίγματος  ή με ένα τυλιχτή νήματος.

Η χρησιμότητα ενός νήματος κρίνεται από διάφορους παράγοντες, όπως το πόσο αφράτο είναι (την ικανότητά του να παγιδεύει αέρα, αυτό ονομάζεται loft ), την ανθεκτικότητα του (ελαστικότητα υπό ένταση), τον τρόπο πλυσιματός του και το πόσο εύκολα αποχρωματίζεται , η υφή του (αίσθηση του, ιδίως σε σχέση με την απαλότητα και την φαγούρα), την αντοχή της ενάντια τριβή, την αντίσταση του στο κόμπιασμα, το πόσο μαλλιαρό είναι, η τάση του να στρίψει ή να ξεστρίψει, το συνολικό βάρος και drape του, την παρεμπόδιση ή όχι στις  ιδιότητες ξεφτίσματος, την άνεση (αναπνεύσιμο, απορρόφηση της υγρασίας, ιδιότητες απορρόφησης) και την εμφάνισή του, στην οποία περιλαμβάνονται το χρώμα, η λάμψη, η απαλότητα και τα διακοσμητικά του χαρακτηριστικά. Άλλοι παράγοντες περιλαμβάνουν το κατα πόσο αλλεργιογόνο είναι, την ταχύτητα στεγνώματος, την αντοχή σε χημικά, σκώρους, και το ωίδιο, το σημείο τήξης και το πόσο εύφλεκτο είναι, την διατήρηση του στατικού ηλεκτρισμού, και την τάση να δεχθεί βαφές. Οι επιθυμητές ιδιότητες μπορεί να διαφέρουν για τα διάφορα έργα, έτσι δεν υπάρχει το "καλύτερο" νήμα. 

Παρόλα που το πλέξιμο με βελονάκι μπορεί να γίνει με κορδέλες , μεταλλικό σύρμα ή πιο εξωτικά υλικά, τα περισσότερα νήματα γίνονται από κλώσιμο ινών, διαδικασία που παλιότερα γινόταν με το αδράχτι. Κατά το κλώσιμο, οι ίνες συστρέφονται , έτσι ώστε το νήμα να έχει αντίσταση στοσπάσιμο υπό ένταση ~ Το στρίψιμο  μπορεί να γίνει σε οποιαδήποτε κατεύθυνση , με αποτέλεσμα ένα νήμα συστροφής-Ζ  ή συστροφής-S. Εάν οι ίνες πρώτα ευθυγραμμιστούν με το χτένισμα τους (να μην είναι μπερδεμένες και να βρίσκονται σε σειρά) και στη συνέχεια το αδράχτι της μηχανής χρησιμποιήσει μία μέθοδο επεξεργασίας στριψίματος μαλλιού, όπως η μικρή προς τα εμπρός άντληση, το νήμα είναι ομαλότερο και ονομάζεται πενιέ  (ύφασμα από στριμμένο μαλλί).  Αντίθετα , αν οι ίνες είναι λαναρισμένες , αλλά όχι χτενισμένες και το αδράχτι της μηχανής χρησιμοποιήσει μια μέθοδο μάλλινης επεξεργασίας, όπως η μεγάλη προς τα πίσω άντληση, το νήμα είναι πιο θολό και ονομάζεται  μάλλινο-κλωσμένο (woolen-spun). Οι ίνες που συνθέτουν ένα νήμα μπορεί να είναι νήμα συνεχών ινών , όπως μετάξι (silk) και πολλά συνθετικά, ή μπορεί να είναι συρραμμένο (ίνες ενός μέσου μήκους , τυπικά μερικών ίντσών, staples). Φυσικά οι ίνες νήματος ενίοτε κόβονται σε staples πριν την κλώθηση. Η αντοχή του νήματος κατά του σπασίματος προσδιορίζεται από τον αριθμό των περιστροφών , το μήκος των ινών και το πάχος του νήματος. Σε γενικές γραμμές ,τα νήματα γίνονται ισχυρότερα με περισσότερες συστροφές (που ονομάζεται επίσης worst), μακρύτερες ίνες και παχύτερα νήματα (περισσότερα ίνες). Για παράδειγμα, τα λεπτότερα νήματα απαιτούν περισσότερες περιστροφές από ότι τα παχύτερα νήματα ώστε να αντισταθούν στο σπάσιμο υπό ένταση. Το πάχος του νήματος μπορεί να ποικίλει κατά το μήκος του. Ένα slub είναι ένα πολύ παχύτερο τμήμα στο οποίο μια μάζα των ινών ενσωματώνεται στο νήμα.

Οι κλωσμένες ίνες γενικά χωρίζονται σε ίνες ζώων, φυτών και συνθετικές. Υτοί οι τύποι ίνας διαφέρουν χημικά και αντιστοιχούν σε πρωτεΐνες, υδατάνθρακες και συνθετικά πολυμερή, αντιστοίχως. Στις ίνες από ζώα περιλαμβάνεται και το μετάξι, αλλά γενικά είναι μακριές τρίχες ζώων όπως το πρόβατο (μαλλί), η κατσίκα (ανκορά κατσίκα ή κασμίρ κατσίκα),  το κουνέλι (ανκορά κουνέλι), το λάμα,  το αλπακά, ο σκύλος, η γάτα, η καμήλα, το βουβάλι, και το βόδι μουσκ (qiviut). Τα φυτά που χρησιμοποιούνται για ίνες συμπεριλαμβάνουν το βαμβάκι, το λινάρι (για λινό), το μπαμπού, το ραμί, τη κάνναβη, το γιούτα, τη τσουκνίδα, τη ράφια, τη γιούκα, το φλοιό καρύδας, τις μπανανιές, τη σόγια και το καλαμπόκι.  Οι ίνες ραιγιόν και οξικές ίνες παράγονται επίσης από κυτταρίνη, κυρίως προερχόμενες από δέντρα. Οι κοινές συνθετικές ίνες περιλαμβάνουν τα ακρυλικά, τους πολυεστέρες όπως το ντακρόν (Dacron) και το Ingeo, το νάιλον και άλλα πολυαμίδια, και ολεφίνες όπως πολυπροπυλένιο. Από αυτούς τους τύπους, το μαλλί γενικά ευνοείται για πλέξιμο με βελονάκι, κυρίως λόγω της ανωτεροτητάς του σε ελαστικότητα, τη ζεστασιά του και (μερικές φορές) το ξέφτισμα. Ωστόσο, το μαλλί είναι γενικά λιγότερο βολικό στον καθαρισμό και μερικοί άνθρωποι είναι αλλεργικοί σε αυτό. Είναι επίσης συνηθισμένο να συνδιάζονται διαφορετικά είδη ινών στο νήμα, π.χ.  85% αλπακά και 15% μετάξι. Ακόμη και μέσα σε ένα είδος ινών, μπορεί να υπάρχει μεγάλη ποικιλία ως προς το μήκος και το πάχος των ινών, για παράδειγμα, το μαλλί μερινό (Merino) και αιγυπτιακό βαμβάκι ευνοούνται διότι παράγουν εξαιρετικά μακριές, λεπτές (εκλεπτυσμένες) ίνες για τον τύπο τους.

Ένα ενιαίο κλωσμένο νήμα μπορεί να πλεχτεί με βελονάκι, όπως είναι, ή πλεγμένο ή να είναι δί-τρι-...-κλωνο με ένα άλλο. Στο κλώνο δύο ή περισσότερα νήματα περιστρέφεται μαζί, σχεδόν πάντα κατά την αντίθετη φορά από την οποία θα περιστρέφονταν ξεχωριστά, για παράδειγμα, δύο Z-περιστρεφόμενα νήματα γίνονται κλώνος με ένα S-περιστρεφόμενο. Η αντίθετη συστροφή ανακουφίζει μερική από την ένταση των νημάτων για να κουλουριαστούν και να παραχθεί ένα παχύτερο, ισορροπημένο νήμα. Νήματα - κλώνοι μπορεί να πλέκονται μαζί, παράγοντας κορδονωτά νήματα ή πολλαπλά πλεγμένα νήματα. Μερικές φορές, τα νήματα που γίνονται κλώνοι τροφοδοτούνται σε διαφορετικούς ρυθμούς, έτσι ώστε ένα νήμα θηλιάς να μπει γύρω από το άλλο, όπως στην μπουκλέ (bouclé). Τα απλά νήματα μπορεί να είναι βαμμένα χωριστά πριν γίνουν κλώνοι ή μετά να δώσει στο νήμα μια ομοιόμορφη όψη.

Η βαφή των νημάτων είναι μία σύνθετη τέχνη. Νήματα δεν χρειάζεται να είναι βαμμένα ή μπορούν να βαφτούν με ένα χρώμα, ή μια μεγάλη ποικιλία χρωμάτων. Η βαφή μπορεί να γίνει βιομηχανικά, με το χέρι ή ακόμα και ζωγραφισμένα με το χέρι πάνω στο νήμα. Μια μεγάλη ποικιλία από συνθετικές χρωστικές βαφές έχουν αναπτυχθεί από τη σύνθεση του χρώματος λουλακί στα μέσα του 19ου αιώνα. Ωστόσο, φυσικές χρωστικές ουσίες είναι επίσης μία δυνατότητα, αν και είναι γενικά λιγότερο λαμπρή. Το χρώμα καθεστώς ενός νήματος ονομάζεται μερικές φορές το colorway της. ποικιλόχρωμα νήματα μπορεί να παράγουν ενδιαφέροντα οπτικά εφέ,  όπως διαγώνιες ρίγες. Διαδικασία
Το πλεκτό ύφασμα ξεκινά με την τοποθέτηση ενός βουβού κόμπου (slip-knot) στο βρόχο του γάντζου στο βελονάκι (αν και άλλες μέθοδοι, όπως ένα μαγικό δακτυλίδι ή απλά η αναδίπλωση του νήματος μπορούν να χρησιμοποιηθούν) και τραβώντας μία άλλη θηλειά μέσα στην πρώτη θηλειά και η επανάληψη αυτής της διαδικασίας μέχρι τη δημιουργία μιας αλυσίδας ενός κατάλληλου μήκους. Την αλυσίδα είτε την γυρνάς και δουλεύεται σε σειρές, ή συνδέεται με την αρχή της με μια ένα βουβό γαϊτανάκι(βελονιά ολίσθησης) και δουλεύεται σε γύρους - κύκλους. Γύροι μπορούν επίσης να δημιουργηθούν από την εργασία πολλών βελονιών (γαϊτανάκια) σε μία θηλειά. Γαϊτανάκια γίνονται με το τράβηγμα ενός ή περισσότερων θηλειών μέσω κάθε θηλειάς της αλυσίδας. Ανά πάσα στιγμή, στο τέλος ενός γαϊτανιού, υπάρχει μόνο μία θηλειά αριστερά στο βελονάκι. Στο τυνησιακό πλέξιμο με βελονάκι, όμως, αντλεί το σύνολο των θηλειών για μια ολόκληρη γραμμή σε ένα μεγάλο βελονάκι πριν από την εργασία τους, μία την κάθε φορά. Όπως το πλέξιμο με βελόνες, έτσι και το πλέξιμο με βελονάκι μπορεί να δουλευτεί είτε επίπεδο ή σε κύκλο. Διεθνής ορολογία και συμβολισμοί για το πλέξιμο με βελονάκι
Στον αγγλικό κόσμο του πλεξίματος με βελονάκι, οι βασικές βελονιές έχουν διαφορετικά ονόματα. Οι διαφορές συνήθως αναφέρονται ως ΗΒ/ ΗΠΑ (UK/US) ή Βρετανικό/Αμερικάνικο. Για να συμβάλουν στην αντιμετώπιση της σύγχυσης κατά την ανάγνωση μοτίβων, τέθηκε σε χρήση ένα διαγραμμικό σύστημα χρησιμοποιώντας ένα διεθνής πρότυπη σημειογραφία.

Μια άλλη ορολογική διαφορά είναι γνωστή ως τάση - tension (UK) και εύρος - gauge (US). Μεμονωμένοι χειροτέχνες στο πλέξιμο με βελονάκι δουλεύουν τα νήματα με ένα χαλαρό ή ένα σφιχτό κράτημα και εάν δεν γίνονται μετρήσεις, οι διαφορές αυτές μπορούν να οδηγήσουν σε σημαντικές αλλαγές στο τελικό μέγεθος των ενδυμάτων που έχουν τον ίδιο αριθμό σε γαϊτανάκια. Προκειμένου να ελεγχθεί αυτή η αντίφαση, οι τυπωμένες οδηγίες για πλέξιμο με βελονάκι περιλαμβάνουν ένα πρότυπο για τον αριθμό των βελονιών σε ένα πρότυπο δείγματος του υφάσματος. Ένας μεμονωμένος χειροπράκτης στο πλέξιμο με βελονάκιαρχίζει το σχέδιο με την παραγωγή ενός δείγματος δοκιμής και αντισταθμίζει την κάθε διαφορά με την αλλαγή σε ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο βελονάκι. Οι βόρειοι Αμερικανοί αυτό το αποκαλούν εύρος (gauge), αναφερόμενοι στο τελικό αποτέλεσμα αυτών των προσαρμογών, οι Βρετανοί μιλούν για ένταση (tension), η οποία αναφέρεται στην λαβή του χειροτέχνη στο νήμα κατά το πλέξιμο σε γαϊτανάκια. Διαφορές και ομοιότητες από το πλέξιμο με βελόνες
Μία από τις πιο προφανείς διαφορές είναι ότι με το βελονάκι χρησιμοποιείται ένα εργαλείο, το βελονάκι, ενώ στη πλειοψηφία των σχεδίων για πλέξιμο με βελόνες χρησιμοποιούνται δύο βελόνες. Στις περισσότερες πλέξεις με το βελονάκι, ο χειροτεχνίτης έχει συνήθως μόνο μία βελονιά - θηλειά στο βελονάκι (με την εξαίρεση του τυνησιακού τρόπου πλεξίματος με βελονάκι), ενώ ένας χειροτέχνης με βελόνες κρατά μια ολόκληρη σειρά από θηλειές ταυτοχρόνως ενεργές. Σε περίπτωση που φύγουν οι θηλειές - βελονιές από τις βελόνες κατά το πλέξιμο, μπορεί να ξετυλιχτεί το πλεκόμενο ύφασμα, κάτι που δεν συμβαίνει με το βελονάκι, κάτι το ποίο είναι είναι μια δεύτερη δομική διαφορά μεταξύ πλέξιματος με βελόνες και βελονάκι. Στο πλέξιμο με βελόνες, κάθε βελονιά στην από πάνω σειρά υποστηρίζεται από την αντίστοιχη βελονιά της κάτω γραμμής, ενώ οι βελονιές με το βελονάκι υποστηρίζονται μόνο από την υποστηριξή τους σε κάθε πλευρά του πλεκτού υφάσματος. Εάν μια βελονιά-γαϊτανάκι σε ένα τελικό έργο από βελονάκι κοπεί, τα γαϊτανάκια πάνω και κάτω παραμένουν άθικτα και λόγω του σύνθετου θηλειάσματος της κάθε βελονιάς, οι βελονιές - γαϊτανάκια σε κάθε πλευρά είναι απίθανο να χαλαρώσουν εκτός αν τεντωθεί πολύ έντονα.

Στρογγυλά ή κυλινδρικά σχήματα παράγονται απλά με ένα κανονικό βελονάκι, αλλά το κυλινδρικό πλέξιμο με βελόνες απαιτεί είτε μια σειρά από κυκλικές βελόνες ή τρείς με πέντε ειδικές βελόνες με διπλές άκρες. Πολλά πλεκτά είδη από βελονάκι αποτελούνται από μεμονωμένα μοτίβα τα οποία στη συνέχεια ενώνονται με  ραφή ή με  βελονάκι, ενώ στο πλέξιμο με βελόνες συνήθως αποτελείται από ένα συνεχόμενο ύφασμα, όπως το entrelac.

Το ελεύθερο πλέξιμο με βελονάκι είναι μια τεχνική που μπορεί να δημιουργήσει ενδιαφέροντα σχήματα σε τρεις διαστάσεις επειδή οι νέες βελονιές μπορούν να γίνουν ανεξάρτητες από προηγούμενες βελονιές σχεδόν οπουδήποτε στο πλεγμένο κομμάτι. Αυτό γενικά επιτυγχάνεται με το να χτίζονται-πλέκονται σχήματα ή δομικά στοιχεία στο ήδη υπάρχον πλεκτό ύφασμα σε οποιοδήποτε μέρος τις επιθυμίες του χειροτέχνη.

Πλέξιμο με βελόνες μπορεί να επιτευχθεί και από μηχανή, ενώ πολλές βελονιές από βελονάκι μπορούν να γίνουν μόνο με το χέρι. Το ύψος των πλεκτών βελονιών και στα δύο είδη πλεξίματος διαφέρουν: ένα βουβό γαϊτανάκι έχει το διπλό ύψος από μία βελονιά από βελόνες στο ίδιο μέγεθος νήματος και με συγκρίσιμα σε διάμετρο εργαλεία και ένα μονό ποδαράκι είναι περίπου τέσσερις φορές το ύψος από μία βελονιά από βελόνες.

Ενώ στις περισσότερες πλέξεις με βελονάκι χρειάζεται ένα βελονάκι υπάρχει και μία μέθοδος με έναν αργαλειό πλεξίματος. Τα βουβά γαϊτανάκια μοιάζουν πολύ με τις πλέξεις από βελόνες. Κάθε βουβό γαϊτανάκι σχηματίζεται με τον ίδιο τρόπο όπως μια καλή ή από την ανάποδη βελονιά. Ένα άτομο που εργάζεται με τα βουβά γαϊτανάκια μπορεί να ακολουθήσει ένα πλεκτό μοτίβο με τις βελονιές που γίνοται από βελόνες και να πάρει ένα παρόμοιο αποτέλεσμα.

Είναι μια κοινή αντίληψη ότι βελονάκι παράγει ένα παχύτερο ύφασμα από το πλέξιμο με βελόνες, ότι έχει την τάση να "δίνει" λιγότερο πλεκτό ύφασμα και χρησιμοποιεί περίπου το ένα τρίτο περισσότερο νήμα για ένα παρεμφερές έργο από βελόνες. Αν και αυτό είναι αλήθεια συγκρίνοντας ένα μόνο δείγμα κάλτσας από βελονάκι  και ένα από βελόνες, το οποίο δείγμα έγινε με το ίδιο μέγεθος νήματος και βελόνων-βελονακιου, δεν είναι απαραίτητα αλήθεια για βελονάκι σε γενικές γραμμές . Στο βελονάκι χρησιμοποιείται πολύ λιγότερο από το 1 /3 του νήματα από το πλέξιμο με τις βελόνες για παρόμοια κομμάτια , και ένα ύφασμα από βελονάκι μπορεί να έχει παρόμοια αίσθηση και στυλ με αυτό από βελόνες με τη χρήση ενός μεγαλύτερου σε μέγεθος βελονάκι ή με λεπτότερο νήμα. Στο πλέξιμο με βελονάκι ακόμα και στο στυλ το τυνησιακό, σε μερικές περιπτώσεις χρησιμοποιείται λιγότερο νήμα από ότι στο πλέξιμο με βελόνες σε συγκρίσιμα κομμάτια. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των πηγών έχουν ελεγχθεί - δοκιμαστεί  που ισχυρίζονται ότι έχουν δοκιμαστεί το 1/3 των περισσότερων νημάτων, ένα βουβό γαϊτανάκι (sc) χρησιμοποιεί περίπου το ίδιο ποσό νήματος, όπως μία βελονιά από την καλή, αλλά περισσότερο νήμα από τη βελονιά ζέρσευ. Κάθε βελονιά yarnovers από βελόνες χρησιμοποιεί λιγότερο νήμα από βουβό γαϊτανάκι, για να παράγουν την ίδια ποσότητα του υφάσματος. Η βελονιά συμπλέγματος (Cluster ή Puff stitch) από βελονάκι, η οποία είναι στην πραγματικότητα είναι πολλαπλές  βελονιές οι οποίες εργάστηκαν μαζί, θα χρησιμοποιήσει το περισσότερο μήκος οποιαδήποτε άλλης βελονιάς.

Οι κλασσικές βελονιές για το πλέξιμο με βελονάκι όπως το άριχτο γαϊτανάκι (single crochet-sc) και το μονό ποδαράκι (double crochet-dc)  παράγουν ένα παχύτερο ύφασμα, περισσότερο σαν βελονιά από βελόνες (garter stitch). Αυτό είναι μέρος του γιατί χρειάζεται περισσότερο νήμα. Το βουβό γαϊτανάκι (βελονιά ολίσθησης, slip stitch-sl st)  μπορεί να παράγει ένα ύφασμα σαν κάλτσα που είναι λεπτότερο και συνεπώς χρησιμοποιεί λιγότερο νήμα.

Διαφορές μεταξύ πλεξίματος με βελονάκια και με βελόνες
* Σχεδόν το πλέξιμο με βελονάκι γίνεται με ένα βελονάκι και δουλεύεται μία βελονιά - ένα γαϊτανάκι τη φορά. Το πλέξιμο μπορεί να γίνει και σε κύκλους χωρίς ειδικά εργαλεία.
*Στο πλέξιμο με βελόνες χρησιμοποιούνται δύο ή περισσότερες ευθείες βελόνες που φέρουν πολλαπλές βελονιές.
* Σε αντίθεση με το πλέξιμο με βελονάκι, το πλέξιμο με βελόνες απαιτεί εξειδικευμένες βελόνες για δημιουργία κυκλικών γύρων.

Φιλανθρωπία
Ήταν πολύ κοινό για τους ανθρώπους και διάφορες ομάδες να πλέκουν είδη ένδυσης με βελονάκι και άλλα ενδύματα και στη συνέχεια να τα δωρίζουν στους στρατιώτες κατά τη διάρκεια του πολέμου. Οι άνθρωποι έχουν επίσης έπλεκαν ρούχα και στη συνέχεια τα δώριζαν σε νοσοκομεία, για τους άρρωστους ασθενείς, αλλά και για τα νεογέννητα μωρά. Μερικές φορές οι ομάδες πλέκουν με βελονάκι για ένα συγκεκριμένο σκοπό φιλανθρωπίας, όπως για τα καταφύγια των αστέγων, γηροκομεία, κλπ. Έγινε επίσης, όλο και πιο πολύ,  δημοφιλής το πλέξιμο καπέλων με βελονάκι (που συνήθως αναφέρονται ως «χημειοκαλύμματα {chemo caps}») για να τα δωρίσουν σε κέντρα θεραπείας του καρκίνου, για αυτούς που υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία. Κατά τη διάρκεια του Οκτωβρίου ροζ καπέλα και κασκόλ πωλούνται και τα έσοδα δωρίζονται στα ταμεία του καρκίνου του μαστού.

Μαθηματικά και υπερβολικό πλέξιμο με βελονάκι
Τα μοτίβα/σχέδια για πλέξιμο με βελονάκι έχουν μια υποκείμενη μαθηματική δομή - το σχέδιο που δημιουργήθηκε από την τακτική παρουσία ή παράλειψη των βελονιών είναι η ίδια η ουσία αυτής της μορφή τέχνης. Οι ομοιότητες με την μαθηματική σειρά, με τη σειρά της από 0 και 1, είναι προφανείς. Δηλαδή, μία βελονιά είναι σαν ένα "1", και μια βελονιά που λείπει είναι σαν ένα "0". Η τέχνη έχει χρησιμοποιηθεί για να απεικονίσει σχήματα σε υπερβολικό χώρο που είναι δύσκολο να αναπαραχθούν με χρήση άλλων μέσων ή  είναι δύσκολο να καταλάβουμε όταν βλέπονται σε δύο διαστάσεις. Ένα υπερβολικό μοντέλο ενός κοραλλιογενή ύφαλου έχει επίσης κατασκευαστεί για περιβαλλοντικούς σκοπούς. 

Ένα μοντέλο χαρτιού βασισμένο στην ψευδοσφαίρα (pseudosphere) δημιουργήθηκε από τον William Thurston, ωστόσο, ήταν αρκετά ντελικάτη. Το πλέξιμο με βελονάκι έχει χρησιμοποιηθεί από την  μαθηματικό Daina Taimina, προκειμένου να δημιουργήσετε μια εκδοχή του υπερβολικού πλάνου (hyperbolic plane). Η Daina Taimina χρησιμοποίησε την τέχνη του πλεξίματος με βελονάκι για να δημιουργήσετε ένα ισχυρό, ανθεκτικό μοντέλο, το οποίο εκθειάστηκε από το Ινστιτούτο For Figuring.

Αρχιτεκτονική
Στο βιβλίο "Στυλ στις τεχνικές τέχνες", ο Gottfried Semper εξετάζει το ύφασμα με μία μεγάλες υποσχέσεις και ιστορικό υπόβαθρο. Στην ενότητα 53, γράφει την "θηλειά γαϊτανάκι, ή Noeud Coulant: ένας κόμπος όπου αν λυθεί, προκαλεί το ξετύλιγμα όλου του έργου". Στην ίδια  ενότητα, ο Semper ομολογεί την άγνοια του για το θέμα του πλεξίματος με βελονάκι, αλλά πιστεύει ακράδαντα ότι είναι μια τεχνική μεγάλης αξίας ως υφαντική τεχνική και ενδεχομένως κάτι περισσότερο. 

Υπάρχει ένας μικρός αριθμός αρχιτεκτόνων σήμερα που ενδιαφέρονται για το θέμα του πλεξίματος με βελονάκι, καθώς σχετίζεται με την αρχιτεκτονική. Οι ακόλουθες εκδόσεις, εξερευνήσεις και έργα διατριβής μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως πηγή για το πώς το βελονάκι χρησιμοποιείται στο πλαίσιο των δυνατοτήτων της αρχιτεκτονικής.
*Emergent Explorations: Analog and Digital Scripting - Alexander Worden
*Research and Design: The Architecture of variation - Lars Spuybroek
*YurtAlert - Kate Pokorny

Graffiti
Τα τελευταία χρόνια, μία πρακτική που ονομάζεται έκρηξη νημάτων (yarn bombing), δηλαδή η χρήση πλεξίματος με βελόνες ή βελονάκι ώστε αν γίνει τροποποίηση και να ομορφύνει το περιβάλλον (συνήθως το υπαίθριο), εμφανίστηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες και διαδώθηκε παγκοσμίως. Οι βομβαρδιστές νημάτων μερικές φορές βάζουν στόχο υπαρκτά κομμάτια ώστε να τα ομορφοποιήσουν!

πηγή
wikipedia