Αδερφέ...θέλω κάτι να σου πω..

Αδερφέ...θέλω κάτι να σου πω..

Την ημέρα που τραβήχτηκε αυτή η φωτογραφία ο μπαμπάς είπε σε μένα και στο Γιώργο : Σ' αυτό το πιτσιρικά θα δώσω όση αγάπη δεν έδωσα σε σας.

 

Ποτέ δε ξέχασα αυτή τη φράση.
Στο δρόμο της επιστροφής έκλαιγα μέχρι να φτάσουμε στο Ναύπλιο...
ΌΜΩΣ....
Εύχομαι να κράτησε το λόγο του και να σου έδωσε όση αγάπη δεν μας έδωσε.
Να σου πρόσφερε ότι δεν πρόσφερε ποτέ σε μας.
Να μην αδιαφόρησε όπως αδιαφόρησε για μας.
Να μη σε σφαλιάρωνε και έβριζε ποτέ όπως σφαλιάρωνε και έβριζε το Γιώργο.
Εύχομαι να μην είδες και έζησες αυτά που είδαμε εμείς....
Να τον είχες πάντα δίπλα σου γιατί εμείς δεν τον είχαμε ποτέ.
Παρόλα αυτά τον λάτρευα, τον καμάρωνα και το κενό που μου άφησε όταν μας εγκατέλειψε δε μπόρεσε να γεμίσει με τίποτα.

Μετά από λίγα χρόνια ( από εκείνη την ημέρα) ήρθαμε πάλι να τον δούμε, αυτή τη φορά με τα παιδιά μου. Ήθελα να γνωρίσει τα εγγόνια του.

Σου έφερνα πάντα δώρα.
Ήσουν ο μικρός μου αδερφός.
Όμως μάλλον ποτέ δεν το συνειδητοποίησες.
Ήσουν επιφυλακτικός και ντροπαλός απέναντί μας.
Δεν ξέρω γιατί και δε θα το μάθω ποτέ.
Ένα πράγμα έχω να σου πω.
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΣΟΥ ΤΟΝ ΠΑΡΩ!
Έπαιρνα τηλέφωνο για να δω τι κάνει και πάντα ρωτούσα για σένα.
Ποτέ δεν με έπαιρνε αυτός.
Ώσπου κουράστηκα να "τρώω πόρτα".
Την τελευταία φορά που τον είδα πριν μερικά χρόνια, ήρθε αυτός και μας βρήκε.
Τον φιλοξένησα  σπίτι μου.
Ο χαρακτήρας του δεν είχε αλλάξει!
Δυστυχώς...
Έφυγε ξαφνικά χωρίς να αποχαιρετήσει και μετά από λίγο καιρό έμαθα ότι με κατηγόρησε στον Πάπο.
Είπε : εκείνη η γαϊδούρα η κόρη μου δε μου πρόσφερε τίποτα.
Αυτό ήταν το κερασάκι στη τούρτα και είπα ΤΕΛΟΣ!
Ο πατέρας μου έχει πεθάνει για μένα...
Όμως μεγάλωσα πλέον !
Είμαι 50 χρονών.
Δεν ένιωθα εντάξει μέσα μου και είπα : Είναι άνθρωπος ποιος ξέρει τι έχει μέσα του... Εγώ τον συγχωρώ.
Και ρωτούσα συνέχεια την Αναστασία ( την αδερφή του) : Τι κάνει; Είναι καλά;
Κι αυτή μου απαντούσε : Δεν ξέρω παιδάκι μου, δεν έχω επαφές. Κοίτα το σπίτι σου και την οικογένεια σου.

Μα εμένα κάτι με έτρωγε.
Το ίδιο μάλλον που έτρωγε και το Γιώργο και αυτός ήταν ο λόγος που αποφασίσαμε να σου κάνουμε αίτημα φιλίας στο facebook.( Μάλιστα δε γνωρίζαμε ούτε εγώ ούτε αυτός ότι κάναμε την ίδια κίνηση! Το ανακαλύψαμε την ημέρα που μάθαμε ότι πέθανε ο μπαμπάς! )
Ήσουν ο μόνος που θα μπορούσαμε να μαθαίνουμε νέα του.
'Ομως μας περιφρόνησες, μας αγνόησες...
Δε σου ρίχνω άδικο...
Χίλια καλά να έχεις και να είσαι πάντα γερός κι ευτυχισμένος.

Σε έψαχνα στο facebook από το 2009 που έκανα το προφίλ μου.
Έψαχνα άτομα με το ίδιο επώνυμο κι όταν κάποιος ήταν από Γιάννενα τον ρωτούσα : Μήπως γνωρίζεις κάποιον Νίκωνα Τσολάκο;
Μα κανένας δε γνώριζε...
Τον Αύγουστο μόλις σε βρήκα επιτέλους καθόμουν  σε χάζευα και σε καμάρωνα... και περίμενα να δεχτείς το αίτημα φιλίας που σου έστειλα....
Όμως....

Ο Γιώργος μου είπε ότι σου έστειλε και μήνυμα και σε ρωτούσε τι κάνει ο μπαμπάς γιατί είχε μάθει ότι δεν ήταν καλά στην υγεία του όμως ποτέ δεν απάντησες....

Ξέρεις κάτι;
Είτε το θέλεις είτε όχι είμαστε αδέρφια.
Ο Μίμης μας έσπειρε και θέλω να πιστεύω ( τι τραγικό αλήθεια!) ότι όντως μας είχε ξεγράψει και δεν μας ήθελε πια εμένα και το Γιώργο.
Ότι δε ζήτησε ούτε τώρα που ήταν βαριά άρρωστος να μας δει για τελευταία φορά.

Γιατί, αν μια στο εκατομμύριο συνέβη το αντίθετο, το κρίμα στο λαιμό αυτού που δεν έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει!!!

Και κάτι άλλο...
Εδώ στο Ναύπλιο ξέρεις πως με φωνάζουν; Ο ζουρλοΤσολάκος!
Δεν ξέρω τι ειπώθηκε από το σόι του μπαμπά που ήρθε να θρηνήσει για το χαμό του ( οι διπρόσωποι) μα εμάς τα παιδιά του δεν μας ειδοποίησε κανένας!
Και δε σου κρύβω ότι μπορεί να τον είχα ξεγράψει, να τον είχα ήδη πεθαμένο αλλά ποτέ δεν ήθελα να ακούσω αυτή τη λέξη στη πραγματικότητα.
Το έμαθα από τη μητέρα μου και μου το είπε γιατί ήξερε πόσο τον αγαπούσα.
Ήθελε να προλάβει το κακό ξέροντας το πούστικο τρόπο που οι 'γύρω' θα μου το έλεγαν.
Ευτυχώς τη στιγμή που εκείνη που μου είπε το κακό μαντάτο ήταν ο γιος μου στο σπίτι, που αν και είχε μόλις δυο μέρες βγει από το νοσοκομείο ( εγχείρηση χολής. Κληρονομικό! Ο παππούς ο Μίμης ,πριν δυο χρόνια εγώ και τώρα αυτός) με κράτησε για να μην κάνω κακό στον εαυτό μου!
Όταν συνήλθα το μόνο που είπα στη μάνα μου ήταν : "Με τσάκισες!"

Ο χαμός του είναι αγκάθι στη καρδιά μου αδερφέ που δε θα γιάνει ποτέ....

Δεν έμαθα και ούτε θα μάθω τίποτα!

Δε πρόλαβα!

Λυπάμαι πολύ... για όλα...

Να σαι πάντα καλά!!


Σημ. Ξέρω ότι δεν θα διαβάσεις ποτέ τα παραπάνω ( εκτός και αν σου στείλω το link σε μήνυμα...)
Θέλω να σε ενημερώσω ότι " έκλεψα" από το προφίλ σου τη φωτογραφία που ανέβασες στο χρονολόγιο.

Σου ζητώ συγνώμη αλλά νομίζω πως έχω δικαίωμα να έχω μια φωτογραφία του πατέρα για τελευταία φορά...
Βέβαια αναρωτιέμαι...γιατί η φωτογραφια αυτή ανεβηκε τώρα;;;; Μετά την κηδεία;;
Και αφού μπήκες στο facebook να αλλάξεις φωτογραφία, σου έκανε τόσο κόπο να δεχτείς τα αιτήματα φιλίας από τα αδέρφια σου;;;;


Μαριβίλη Δημητρίου Τσολάκου